کد مطلب:327657 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:530
بازگشت نخبگان بهائی از بهائیت
شاخه ی دیگر بابیت، یعنی بهائیت، نیز همواره در تاریخ خویش (به ویژه پس از مرگ رهبران) با ریزش های بزرگ همواره بوده است. در این زمینه، چنانچه از حرف و حدیث هایی كه درباره ی ندامت میرزا ابوالفضل گلپایگانی (بزرگ ترین نویسنده و مبلغ بهائی) و نیز میرزا نعیم سدهی اصفهانی (شاعر مشهور بهائی) در اواخر عمر از بهائیت وجود دارد [1] بحران بزرگی پس از مرگ عباس افندی (1340. ق) در بهائیت رخ داد و در پی آن شمار در خور توجهی از نویسندگان و مبلغان مشهور بهائی (كه از پیشوای بهائیت و تشكیلات وابسته به آن، لوح های متعدد تقدیر كرده اند) نظیر عبدالحسین آواره (آیتی بعدی)، میرزا حسن نیكو، میرزا صالح اقتصاد مراغه ای، خانم قدس ایران، و حتی كاتب مخصوص و محرم سر عباس افندی (فضل الله صبحی) از این فرقه تبری جستند و بر ضد آن، به نگارش كتاب دست زدند، كه آثار خواندنی و ارزشمندشان با نام های «كشف الحیل»، «فلسفه ی نیكو»، «خاطرات صبحی»، «ایقاظ یا بیداری در كشف خیانات دینی و وطنی بهائیان» و... در اختیار علاقه مندان به تحقیق و پژوهش های درباره ی فرق ضاله قرار دارد.
مسأله ی تنبه و تبری نخبگان بهائی از این مسلك، در زمان پهلوی دوم نیز ادامه یافت، به گونه ای كه در دهه های 1340 و 1350 به وفور شمار زیادی از وابستگان به فرقه های بابیت و بهائیت از این مسلك ها تبری جستند كه اخبار مربوط به آن مستمرا در مطبوعات انعكاس می یافت. در بین این افراد تبری جسته، چهره هایی به چشم می خورد كه از مبلغان یا كارگزاران تراز اول محفل بهائیت در ایران محسوب می شدند، نظیر غلام عباس گودرزی مشهور به ادیب مسعودی، امان الله شفا، مسیح الله رحمانی و حسن بهرامی (بهرامی زاده). [2] .
برای آشنایی بیشتر با نخبگان مستبصر بهائی، در ذیل سه تن از آنان معرفی شده اند.
مسأله ی تنبه و تبری نخبگان بهائی از این مسلك، در زمان پهلوی دوم نیز ادامه یافت، به گونه ای كه در دهه های 1340 و 1350 به وفور شمار زیادی از وابستگان به فرقه های بابیت و بهائیت از این مسلك ها تبری جستند كه اخبار مربوط به آن مستمرا در مطبوعات انعكاس می یافت. در بین این افراد تبری جسته، چهره هایی به چشم می خورد كه از مبلغان یا كارگزاران تراز اول محفل بهائیت در ایران محسوب می شدند، نظیر غلام عباس گودرزی مشهور به ادیب مسعودی، امان الله شفا، مسیح الله رحمانی و حسن بهرامی (بهرامی زاده). [2] .
برای آشنایی بیشتر با نخبگان مستبصر بهائی، در ذیل سه تن از آنان معرفی شده اند.
[1] رك: عبدالحسين آيتي، كشف الحيل، چ 7، ج 1، صص 145 - 147.
[2] امان الله شفا در برگشت از مسلك بهائيت، كتاب خواندني «نامه اي از سن پالو» (تهران، دارالكتب الاسلاميه، 1350) را نوشت و مسيح الله رحماني نيز كتاب «راه راست» را در بطلان اساس بهائيت و افشاي ماهيت سران و فعالان اين مسلك تأليف كرد كه اخيرا در ضمن كتاب «پيش به سوي بهشت»، نوشته ي حاج شيخ غلامرضا اسدي مقدم (قم، انفال، 1385) چاپ و منتشر شده است.